Το Βερολίνο ομολογεί την αδυναμία του

«Η αδυναμία της Γερμανίας ανησυχεί την Ευρώπη», ήταν ο τίτλος σε άρθρο της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt, την Παρασκευή. Η εφημερίδα επισημαίνει ότι «η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να δει τη Γερμανία ως την νατμομηχανή της ανάπτυξης. Αυτή η εντύπωση προκλήθηκε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όταν αυτή την εβδομάδα η Στατιστική Υπηρεσία επεσήμανε το ούτως ή άλλως αναμενόμενο: η Ομοσπονδιακή Γερμανία πέρασε σε ύφεση το 2023, με την ΑΕΠ να συρρικνώνεται κατά 0,3%. Οι προγνώσεις για το 2024 κάνουν λόγο για ελαφριά βελτίωση στην καλύτερη περίπτωση. Η μεγάλη ανησυχία στην Ευρώπη έγκειται στο ότι η αδυναμία της πιο σημαντικής οικονομίας στην ευρωζώνη παγιώνεται ως μόνιμη κατάσταση και επιδρά αρνητικά στους δείκτες ανάπτυξης των άλλων χωρών»

Η εφημερίδα του Ντίσελντορφ επισημαίνει την έντονη ανησυχία που επικρατεί στη γειτονική Γαλλία, αλλά και στην Ιταλία για τις δηλώσεις στο Βερολίνο

«Τοξικό συνδυασμό» στην καγκελαρία

Στην πολιτική ανάλυση εστιάζει ανάλυση της Süddeutsche Zeitung , εκφράζοντας ευθέως αμφιβολίες για την πολιτική επιβίωση του σοσιαλδημοκράτη καγκελαρίου Όλαφ Σολτς. «Σχεδόν τοξική είναι η ανεδαφική νοοτροπία, ό,τι  «εμείς κυβερνάμε καλά, αλλά ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει, καθώς έχει ελλιπή κατανόηση της πραγματικότητας», που διακατέχει τον κυβερνητικό συνασπισμό» σημειώνει ο αρθρογράφος.

Αλλά ποιο είναι το πολιτικό συμπέρασμα από όλα;

«Ίσως να μην διασωθεί πλέον η θητεία του Όλαφ Σολτς στην Καγκελαρία κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί από το (σοσιαλδημοκρατικό) κόμμα. (…) Τώρα πρέπει να εκφραστεί η επιρροή των επικεφαλής, τόσο στο κόμμα όσο και στην κοινοβουλευτική ομάδα. Είτε θα ασκήσουν την επιρροή τους στον Σολτς επιδιώκοντας μία επανεκκίνηση είτε θα πρέπει να αναζητήσουν κάποια άλλη διέξοδο».

Άλλα σχέδια κάθε εβδομάδα…

Τους αντιφατικούς χειρισμούς των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης στην κατάρτιση νέου προϋπολογισμού επικρίνει και η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) : « Τα «σχέδια περικοπών» της συγκυβέρνησης που ανακαλούνται ή αναθεωρούνται σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση, δίνουν την εντύπωση ότι η πολιτική δεν διαθέτει πλέον καμία ευχέρεια κινήσεων. Κι όμως, τα ποσά για τα οποία γίνεται λόγος δεν είναι παρά μία σταγόνα στον ωκεανό της πολιτικής. Αλλά καθώς πρυτανεύει το επιθυμητό και όχι το απαραίτητο, η δημιουργική διάσταση της πολιτικής περιορίζεται στην εξυπηρέτηση πελατειακών συμφερόντων».