Πολλαπλές οι ταχύτητες και μόνο ένα το επιχείρημα;

Το περίεργο δεν είναι η… ταχύτητα με την οποία εισέβαλλαν οι «πολλαπλές ταχύτητες» στο δημόσιο λόγο. Το περίεργο είναι η σπάνια σύμπνοια γύρω από ένα και μόνο επιχείρημα: οι πολλαπλές ταχύτητες είναι ήδη, εδώ και χρόνια, Ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Σωστό ακούγεται και φυσικά δεν είναι ψέμα. Άρα λογικό να προτάσσεται ως επιχείρημα τόσο από τον πρόεδρο την Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ όσο και από «αριστερούς» και «δεξιούς» σχολιαστές της ελληνικής τηλεόρασης.

Ο Γιούνκερ βέβαια, έχει να πείσει το ευρωπαϊκό κοινό και να εξηγήσει πως τόσα χρόνια εκ των ηγετικών στελεχών της ΕΕ του… ξέφυγαν οι πολλαπλές ταχύτητες και έγιναν σιωπηρή πραγματικότητα. Επιπλέον, έχει να αντιμετωπίσει τη δυσπιστία των ανατολικοευρωπαίων που επιμένουν να θυμούνται τα χρόνια της διαίρεσης και να φοβούνται τη νέα επανάληψή τους.

Οι καθ’ ημάς σχολιαστές έχουν να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη ώστε να ξεχάσει την -υποτιθέμενη- ισχυρή και ισότιμη παρουσία της χώρας στην ΕΕ, την οποία οι ίδιοι μας πρόσφεραν ως καραμέλα όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ναι, οι πολλαπλές ταχύτητες υπάρχουν ήδη αλλά το σημαντικό είναι ότι η ύπαρξη τους είναι αποτέλεσμα επιβολής και συμφερόντων, παρά το γεγονός ότι η θεμελιακή επιταγή της ΕΕ προβλέπει το ακριβώς αντίθετο: τη σύγκλιση. Επιβάλλονται χωρίς τη νομιμοποίηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και προφανώς κατά παράβαση αυτών.

Έστω και έτσι όμως, έχει κανένα νόημα να βαυκαλιζόμαστε ότι όλοι στην ΕΕ είμαστε «ισχυροί» ή «ισότιμοι» αφού στην ουσία κάτι τέτοιο δεν ισχύει; Ναι έχει, γιατί ακόμα και ως επίφαση η μία ταχύτητα σε κοινή πορεία λειτουργούσε δυνητικά υπέρ των αδυνάτων και αυτό αλλάζει πλέον.

Το καλύτερο ίσως παράδειγμα για το πώς εννοούν τις πολλαπλές ταχύτητες έδωσε πριν λίγες μέρες, ο Γιούνκερ απαντώντας σε άσχετη ερώτηση ευρωβουλευτών για τα εργασιακά στην Ελλάδα: Το Ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν ισχύει σε χώρες με μνημόνιο είπε ο πρόεδρος της Κομισιόν και χρειάστηκαν δύο εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να «μαζέψουν» τη δήλωση, εξηγώντας ότι τα λεγόμενά του παρερμηνεύτηκαν.

Σήμερα είναι το μνημόνιο που εξαιρεί την Ελλάδα από Ευρωπαϊκό κεκτημένο, αύριο θα είναι η διαφορά ταχύτητας που για κάποιες χώρες θα μεταφράζεται σε λιτότητα, ανεργία και φτώχεια και για κάποιες άλλες σε ανάπτυξη και ευημερία.

Η μόνη διαφορά είναι ότι σήμερα μπορούμε να επικαλεστούμε το Ευρωπαϊκό κεκτημένο έστω και με μικρά ή αμφίβολα αποτελέσματα. Στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων δεν θα υπάρχει κοινό Ευρωπαϊκό κεκτημένο.