Aegean: Η… φθηνή παγίδα με τα «φθηνά» εισιτήρια
«Να μπορούσα στα σύννεφα να ‘χα εγώ βενζινάδικο, στο κενό να κινδύνευα για τ’ αστέρι μου τ’ άδικο». Ένα παραδοσιακό ξενόγλωσσο βαλκανικό τραγούδι, που διασκευάστηκε με ελληνικούς στίχους από τη Λίνα Νικολακοπούλου και μου ήρθε αίφνης στο μυαλό όταν συνειδητοποίησα πως η Aegean, παρά το γεγονός ότι έλαβε από τον κρατικό κορβανά μια πολύ γενναία οικονομική υποστήριξη, την περίοδο που η μισή Ελλάδα ήταν κλεισμένη στο σπίτι της και η άλλη μισή μετρούσε τις οικονομικές της απώλειες, δεν ένιωσε την ανάγκη να το ανταποδώσει ούτε κατ’ ελάχιστο στους φορολογούμενους πολίτες.
Η λογική του μονοπωλιακού χαρακτήρα και η στρατηγική της γκρίζας διαφήμισης, απέναντι σε ένα καταναλωτικό κοινό που γίνεται βορά στις διαθέσεις για αύξηση του κέρδους. Πρώτα το… τυράκι με τα φθηνά εισιτήρια και στο βάθος η πραγματική… φάκα.
Εισιτήρια με δελεαστικές τιμές για αυτούς που θα σπεύσουν να τα κλείσουν εγκαίρως και στη συνέχεια οι αλλαγές στις ημέρες και τις ώρες των πτήσεων, πιάνοντας τους κατόχους των εισιτηρίων κυριολεκτικά στον ύπνο, αναγκάζοντάς τους να βρεθούν εκτός του προγραμματισμού τους.
Αλλαγές στις ώρες και τις μέρες που μπορεί να οδηγήσουν σε ανατροπή το πρόγραμμά ακόμη και τέσσερεις ή πέντε φορές και ύστερα να τίθεται το δίλημμα από την εταιρία αν θα αποδεχθούν τις αλλαγές ή θα τις απορρίψουν.
Μονομερείς ενέργειες που φέρνουν τους κατόχους των εισιτηρίων προ τετελεσμένων και τους οδηγούν, στις περισσότερες των περιπτώσεων, στην απόρριψη των νέων ημερομηνιών με την εταιρία στην περίπτωση αυτή να ακυρώνει το εισιτήριο και να αναλαμβάνει να επιστρέψει τα χρήματα. Σε χρονικό ορίζοντα, που πολλές φορές αγγίζει και τους τρείς μήνες ή να εκδώσει «voucher» πέραν των έξι μηνών.
Ακυρώσεις που συνεπάγονται ένα νέο Γολγοθά, με τους επιβάτες να αγοράζουν εκ νέου εισιτήρια για τις προγραμματισμένες τους διακοπές στις αρχικές ημερομηνίες που είχαν προγραμματίσει, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο κόστος, χάνοντας χρόνο και χρήμα.
Και ενώ καρφωμένοι στους υπολογιστές και στις οθόνες των λάπτοπ τους οι εν λόγω επιβάτες προσπαθούν να διαχειριστούν τα… αδιαχείριστα, έρχεται και ως κερασάκι στην τούρτα ένας επαναπρογραμματισμός από την εταιρία στους χρόνους των αρχικών πτήσεων, αυτή τη φορά χωρίς έκπτωση.
«Βενζινάδικο στα σύννεφα» όπως λέει και η Άλκηστις και φθηνά εισιτήρια που μόνο ως όνειρο θερινής νυκτός μπορούν να ακουστούν, σε ένα κράτος που δίνει εκατομμύρια ευρώ ως στήριξη σε μια ιδιωτική αεροπορική εταιρία, χωρίς να παίρνει μετοχές ως αντιστάθμισμα, ούτε το μάνατζμεντ όπως έκαναν με την TAP οι φίλοι μας οι Πορτογάλοι.
«Και τα λεφτά σου δίνεις και τη δουλειά σου δεν την κάνεις», όπως λέει και η γνωστή ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου…
