Αραβικό εμφύλιο προκαλεί η ισλαμική τρομοκρατία

Σε απομόνωση θέτουν το Κατάρ τα υπόλοιπα αραβικά κράτη, φέρνοντας στην επιφάνεια τις ενδοαραβικές αντιθέσεις, με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη και τη στήριξη του ISIS.

Έξι αραβικά κράτη (Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Υεμένη, Λιβύη και Μπαχρέιν) ανακοίνωσαν ότι διακόπτουν τις επαφές τους με την ηγεσία του Κατάρ, κατηγορώντας την ότι υποστηρίζει την τρομοκρατία και τις ακραίες ενέργειες των φανατικών μουσουλμάνων.

Το Κατάρ, παραδοσιακά υποστηρίζει το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων, που θεωρείται η κοιτίδα των φανατικών ισλαμιστών. Πρόκειται για τη σοβαρότερη κρίση στους κόλπους των αραβικών κρατών κατά τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες και από το 1981, όταν δημιουργήθηκε το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, στο οποίο συμμετέχουν έξι κράτη της περιοχής, αλλά δεν περιλαμβάνει το Ιράν και το Ιράκ.

Από την πρωτεύουσα του Κατάρ, Ντόχα, η κυβέρνηση εξέφρασε τη λύπη της για τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τις άλλες αραβικές χώρες, χαρακτηρίζοντας αδικαιολόγητα τα μέτρα, τα οποία «βασίζονται σε ισχυρισμούς και κατηγορίες που δεν έχουν πραγματική βάση», σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας.

Μεταξύ άλλων μέτρων, τα έξι αραβικά κράτη διακόπτουν τις μεταφορικές συνδέσεις με το Κατάρ, καλώντας τους υπηκόους τους να εγκαταλείψουν τη χώρα εντός δύο εβδομάδων.

Το Ριάντ (Σαουδική Αραβία) κατηγόρησε τη Ντόχα ότι υποστηρίζει ακραίες οργανώσεις και τη βίαιη ιδεολογία τους, κάνοντας συγκεκριμένες αναφορές στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, το Ισλαμικό Κράτος και της αλ-Κάιντα. Επίσης εξαπολύει κατηγορίες για υποστήριξη φιλοιρανικών σιιτικών ομάδων στην επαρχία Κατίφ στην ανατολική Σαουδική Αραβία και στο Μπαχρέιν.

Το Κάιρο, από την πλευρά του αναφέρει ότι η πολιτική του Κατάρ «απειλεί την αραβική εθνική ασφάλεια και σπέρνει τους σπόρους της σύγκρουσης και της διαίρεσης μέσα στις αραβικές κοινωνίες βάσει ενός εσκεμμένου σχεδίου που έχει στόχο την ενότητα και τα συμφέροντα του αραβικού έθνους».

Οι έξι χώρες αποφάσισαν επίσης τον αποκλεισμό των στρατιωτικών δυνάμεων του Κατάρ από την πολυεθνική αραβική δύναμη που αναπτύσσει στρατιωτική δράση στην Υεμένη, υπό τη διοίκηση της Σαουδικής Αραβίας.