Η ασυγκράτητη κοινωνική έκρηξη παραμονεύει…

Της Κατερίνας Παπακώστα-Σιδηροπούλου*
«Στην Πείνα, δεν αντιμιλάς», λέει ο Μένανδρος. Το στοίχημα, της Ευρώπης μα και της Ελλάδος, είναι να κρατηθούν ασφαλείς, καλά προστατευμένοι με εγγυήσεις, οι ευρωπαίοι πολίτες. «Θεωρούν ταπεινό, να μιλάς για φαΐ. Ο λόγος; Έχουν ήδη φάει», λέει ο Μπρεχτ για την ελίτ, η οποία επιλέγει την σικ ολιστική προσέγγιση.

Στο Νταβός, η φράση του είναι η καρδιά της αληθινής ατζέντας. Νομίζω, ότι ένα από τα πιό σημαντικά γεγονότα του Νταβός, είναι η προσχώρηση των «εκατομμυριούχων Πατριωτών» στην λογική της διανομής των υπερκερδών τους, στις βάναυσα πληγείσες κοινωνίες -μέσω της υψηλής φορολογίας του αμύθητου πλούτου τους.

Το αξιολογούν ως αναγκαία συνθήκη, για να αποκατασταθεί η κοινωνική ισορροπία, η κοινωνική ειρήνη, αφού ο παχύς καπιταλισμός για τους ίδιους, ο φτωχός σοσιαλισμός για τους πολλούς, κυοφορεί κοινωνική έκρηξη.

Οφείλουν λοιπόν, οι θεσμικές ηγεσίες της Ευρώπης, να ξαναδούν τον σχεδιασμό τους. Οφείλουν, να τον αναθεωρήσουν επειγόντως, με επιτυχία αυτήν την φορά. Ισχυρίζομαι ότι, οι «πέτρες της πείνας», εύκολα γίνονται απηνής πετροπόλεμος -αν δεν υπάρχει κοινωνική ισορροπία, εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης- στην ασυγκράτητη κοινωνική έκρηξη που παραμονεύει, ακριβώς σε αυτές τις συνθήκες.

Το σκοτάδι είναι συγκάτοικος με την Πείνα -σκότω λιμός ξύνοικος- λέει ο Αισχύλος. Η σκοτεινή συνθήκη είναι παρούσα, το πιό ισχυρό της όπλο, η Πείνα.

*Πρόεδρος Ν.Ε.Ο.