Ησυχία! Τα… αστέρια των Θεσμών μελετούν το εργασιακό!

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι «Θεσμοί» εκπροσωπούνται από αφελείς ή κοντόφθαλμους! Όπως επίσης δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχουν πλήρη άγνοια των οικονομικών δεδομένων ή των επιπτώσεων που θα έχει η εφαρμογή των όσων προτείνουν.

 

 

Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί επιμένουν σε μέτρα και «μεταρρυθμίσεις», που αντί να αντιμετωπίζουν τη δημοσιονομική πλευρά του προβλήματος, δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερα «κενά», με αποτέλεσμα οι ίδιοι οι Θεσμοί να ανεβάζουν κάθε λίγο και λιγάκι το ύψος των μέτρων, που μας ζητούν.

 

Αν αναλογιστούμε την απαίτησή τους για ακόμη χαμηλότερες κατώτατες αποδοχές των εργαζομένων, το παράλογο είναι ότι από ένα μισθό της τάξης των 1.000 ευρώ, το Δημόσιο εισπράττει ένα ικανοποιητικό ποσό σε φόρους, ενώ αντίστοιχο ποσό πηγαίνει στα ασφαλιστικά ταμεία. Από ένα εισόδημα της τάξης των 400 ευρώ, στην ουσία δεν πηγαίνει τίποτε στα κρατικά ταμεία και τα έσοδα των Ταμείων σχεδόν μηδενίζονται.

 

Στο επίσης σοβαρό θέμα των ομαδικών απολύσεων, όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν εξυπηρετεί κανέναν! Ποιος βιομήχανος θα απολύσει μέσα σε μία νύχτα το εξειδικευμένο προσωπικό του, προσλαμβάνοντας την επομένη ανειδίκευτους εργάτες, που δεν θα ξέρουν ποιο κουμπί της μηχανής να πατήσουν; Με αυτόν τον τρόπο θα τινάξουν στον αέρα όλη την παραγωγή!

 

Όσον αφορά στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, είναι παράλογο να γίνει η Ελλάδα η πρώτη χώρα στη ζώνη του ευρώ, με πλήρη διαλυμένο εργασιακό σύστημα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις και χωρίς να καθορίζεται το κόστος εργασίας μετά από διάλογο μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Κάτι τέτοιο δεν το θέλει καμία πλευρά, όπως άλλωστε έχουν διακηρύξει επίσημα οι φορείς που τους εκπροσωπούν, άσχετα εάν κάποιοι… καλοθελητές έδωσαν το δικό τους… σκονάκι στους Θεσμούς.

 

Οι εργασιακές σχέσεις είναι το πιο κρίσιμο θέμα, που αφορά στην τιμή και την αξιοπρέπεια της χώρας. Μπορεί σε άλλα θέματα οι υποχωρήσεις να μπορούσαν να δικαιολογηθούν ή ακόμη και να γίνουν ανεκτές. Στη χώρα των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων και των εκατομμυρίων νεόπτωχων δεν είναι δυνατόν να γίνουν αποδεκτά μέτρα, που θα διευρύνουν την ανέχεια και θα ισοπεδώσουν και την τελευταία σταγόνα αξιοπρέπειας του εργαζόμενου.

 

Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στην περίοδο της «πρώτης φοράς…». Βεβαίως, αυτή η εξέλιξη θα βόλευε πάρα πολύ τους Θεσμούς και κυρίως τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Όμως, το θέμα δεν είναι ιδεολογικό, αλλά είναι ευθέως συνδεδεμένο με την επιβίωση της χώρας.

 

Εάν κάποια μοναδική απόλυση μπορεί να γίνει αποδεκτή, είναι αυτή των διαφόρων περίεργων τύπων που εκπροσωπούν τους Θεσμούς και που πληρώνονται καθημερινά περισσότερα απ’ όσα θέλουν να πληρώνεται ο Έλληνας εργαζόμενος με το μήνα!

 

Διαφορετικά, οι ίδιοι αυτοί περίεργοι τύποι θα συνεχίσουν να μας ζητάνε μέτρα, που θα κάνουν κάθε μέρα τη ζωή μας ακόμη χειρότερη. Και όταν φτάνουν σε συμφωνία με τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης, αμέσως να ανακαλύπτουν νέα δημοσιονομικά «κενά» και να ζητούν και πάλι… τον ουρανό με τ’ άστρα!