Κι όμως, ο Τσίπρας έκανε πολλές… ανατροπές!

Μπορεί να δυσαρέστησε μεγάλο μέρος των υποστηρικτών του. Μπορεί να πήρε αποφάσεις, που κινούνται αντίθετα με τις πολιτικές και ιδεολογικές του απόψεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα σχεδόν τέσσερα χρόνια που ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου έχει πετύχει βαθιές και απρόσμενες ανατροπές.

Η πρώτη και ουσιαστικότερη είναι το ότι οι ξένοι συνομιλητές του έχουν πεισθεί πλέον πως οποιαδήποτε υποχρέωση έχει αναλάβει η ελληνική πλευρά, είτε με μνημόνια, είτε με άλλες διαδικασίες, έχουν υλοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό.

Διαφορετικότητα

Βεβαίως, οι όποιες μεταρρυθμίσεις προωθούνται, έχουν τη «στάμπα» της «διαφορετικότητας», με τη σφραγίδα της Αθήνας. Όπως για παράδειγμα, η υπόθεση του ΔΕΣΦΑ, όπου το δημόσιο διατηρεί σημαντικό βαθμό ελέγχου και πέτυχε σαφώς υψηλότερο τίμημα σε σύγκριση με τη συμφωνία των Σαμαροβενιζέλων. Όπως, επίσης, στην υπόθεση των λιγνιτών, όπου απετράπη το πανάθλιο σχέδιο της λεγόμενης «μικρής ΔΕΗ», διασώθηκαν τα υδροηλεκτρικά και η ΔΕΗ θα παραμείνει ο βασικός και ισχυρότερος πυλώνας του ενεργειακού συστήματος.

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να αναγκάστηκε, για να κλείσει τις αξιολογήσεις, να συμφωνήσει σε μελλοντικές νέες περικοπές στις συντάξεις και σε μείωση του αφορολόγητου, αλλά διατηρεί ακόμη και τώρα το δικαίωμα, αν όχι να ακυρώσει, τουλάχιστον να απαλύνει τα βάρη από αυτή την απαίτηση των δανειστών.

Συμφωνία και πολιτικό κόστος

Παρόμοιος είναι και ο χειρισμός της συμφωνίας με τους βόρειους γείτονες. Αν και οι δημοσκοπήσεις, τα αντικυβερνητικά Μέσα Ενημέρωσης (και είναι πολλά…), οι άλλες πολιτικές δυνάμεις επιμένουν ότι το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση και προσωπικά για τον πρωθυπουργό θα είναι βαρύ, ο Αλέξης Τσίπρας σε αγαστή συνεργασία με τον Ζόραν Ζάεφ ανέλαβαν να βάλουν τέλος σε μία αντιπαράθεση που διαρκεί τρεις δεκαετίες και να απομακρύνουν τα τεχνητά εμπόδια, που είχαν ορθωθεί μεταξύ των δύο λαών. Προς όφελος της συνεργασίας και της ανάπτυξης των Βαλκανίων.

Αποκρατικοποιήσεις

Η πιο ενδιαφέρουσα ανατροπή, ωστόσο, αποτυπώνεται σε ένα επεισόδιο, που σημειώθηκε πριν από λίγες ημέρες, σε γενική συνέλευση φορέα, που ελέγχεται από το Δημόσιο. Συνδικαλιστής από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας, λαμβάνοντας το λόγο ανέπτυξε στους μετόχους τις απόψεις του, που είναι αντίθετες με το σχέδιο αποκρατικοποίησης της εταιρίας. Αντίθετα, η διοίκηση, που έχει ορισθεί από την «πρώτη φορά…» αριστερή κυβέρνηση, λίγο αργότερα επιχειρηματολογούσε για τα οφέλη που θα προκύψουν από την επιλογή ενός ικανού και φερέγγυου επενδυτή…

Αξιολόγηση

Εάν αυτό δεν είναι ανατροπή, τότε τι είναι; Κάπως έτσι, το Μέγαρο Μαξίμου έδωσε εντολή στους διαπραγματευτές της ελληνικής πλευράς να κλείσουν το συντομότερο όλες τις εκκρεμότητες της τελευταίας αξιολόγησης, ώστε στα μέσα Αυγούστου η «έξοδος» από τη μνημονιακή εποχή να γίνει πραγματικότητα. Κι αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ανατροπή, καθώς μία αριστερή κυβέρνηση, που αναγκάστηκε να εφαρμόσει φιλελεύθερα μέτρα, κατάφερε να επιδείξει τα καλύτερα αποτελέσματα στον τομέα της οικονομίας και διεκδικεί πλέον να σχεδιάζει και να υλοποιεί με μεγαλύτερη δόση αυτονομίας, τη δική της οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Εμπιστοσύνη

Παράλληλα, προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, με τους χειρισμούς και τις αποφάσεις του, έχει καταφέρει να αποσπάσει τα εύσημα και την εμπιστοσύνη της πλειονότητας του επιχειρηματικού κόσμου, ο οποίος διαβλέπει ότι επανέρχεται η σταθερότητα και τα «ήρεμα νερά» που είναι αναγκαία για την ομαλή μετάβαση της οικονομίας στην επόμενη ημέρα. Το ίδιο (εμπιστοσύνη και αξιοπιστία) προκύπτει και από ξένους παράγοντες, τόσο από την Ευρώπη, όσο και από τις ΗΠΑ, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Finance & Markets Voice» της προηγούμενης Πέμπτης.

Εκεί, δηλαδή, που απέτυχαν οι λεγόμενοι «κεντροαριστεροί» και το ερμαφρόδιτο σχήμα ακροδεξιών- κεντροαριστερών (ή κεντροδεξιών;) των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων, ακριβώς εκεί η κυβέρνηση Τσίπρα έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες. Κι αυτό είναι μία από τις πολλές ανατροπές, που καταγράφονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια.