ΚΙΝ.ΑΛ. – ΠΑΣΟΚ: Προς μια νέα αρχή ή ένα κύκνειο άσμα;

Οι ραγδαίες εξελίξεις, τις οποίες πυροδότησε η αιφνιδιαστική απόσυρση της Φ. Γεννηματά από την κούρσα για τον επόμενο πρόεδρο στο ΚΙΝ.ΑΛ. σκεπάζουν ο,τιδήποτε άλλο στο πολιτικό στερέωμα της χώρας.

Ούτε η σύγκρουση κορυφής στη βουλή, ούτε τα εσωκομματικά της Ν.Δ., ούτε οι δημοσκοπήσεις και η αξιοπιστία τους στέκονται ικανά να εξοβελίσουν τις διεργασίες στο ΚΙΝ.ΑΛ. από την κορυφή της πολιτικής επικαιρότητας. Κι αυτό λέει πολλά, αν μάλιστα προσμετρηθεί το ενδιαφέρον των δυο κεντρικών πόλων της κεντρικής πολιτικής σκηνής, της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, για το τι μέλλει γενέσθαι στο ΚΙΝ.ΑΛ.

Το Κίνημα Αλλαγής, το διάδοχο σχήμα του ΠΑΣΟΚ, που κυριάρχησε στην μεταπολιτευτική ζωή της χώρας ποικιλοτρόπως, αποδεικνύεται ότι εκτός από ένδοξο παρελθόν έχει και ενδιαφέρον παρόν και ίσως μέλλον. Οι 5+1 υποψηφιότητες, συμπεριλαμβανομένης και του πρώην αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, αν μη τι άλλο δείχνουν ότι κάποιοι πολιτικοί άνδρες έχουν διάθεση να διεκδικήσουν την ηγεσία σε ένα κόμμα, που μπορεί από τη μία να μοιάζει σκιά της σημαντικής ιστορίας του, από την άλλη όμως διατηρεί έναν κρίσιμο ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου.

Και πάμε στο κρίσιμο ερώτημα, που θα πρέπει να απασχολεί κάθε πολίτη, ψηφοφόρο ή φίλο του Κινήματος που θα βρεθεί μπροστά στην κάλπη στις 5 Δεκεμβρίου αν όλα πάνε καλά: Οι εξελίξεις στο ΚΙΝ.ΑΛ. και οι εσωκομματικές διεργασίες του, η κούρσα διαδοχής της Φώφης Γεννηματά ανάμεσα σε έξι, κατά τα φαινόμενα, υποψηφίους ηγέτες, προέκυψαν ως ανάγκη, ως αποτέλεσμα κοινωνικού βρασμού, πολιτικής αναζήτησης και μελλοντικής ιδεολογικής ταυτότητας μιας σημαντικής μερίδας πολιτών;

Γεννήθηκαν από τα σπλάχνα ενός ιστορικού κόμματος της χώρας, ταυτόσημου με σημαντικούς σταθμούς της, ως αντίδραση σε μια παρακμιακή πορεία και αργότερα μια «χρυσή» στασιμότητα, που δεν του ταίριαζαν; Ή μήπως προέκυψαν ως απόρρια του νέου δικομματισμού που επικρατεί στη χώρα τα τελευταία δέκα χρόνια, στο πλαίσιο της οποίας το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν έχει θέση πέραν του εν δυνάμει χρήσιμου «μικρού» κυβερνητικού εταίρου;

Οι υποψηφιότητες του Παπανδρέου, του Λοβέρδου, του Ανδρουλάκη, του Χρηστίδη, του Κεγκέρογλου ή του Καστανίδη στέκουν αυθύπαρκτες, ισχυρή η καθεμία για το δικό της λόγο σε έναν «κήπο» ξεχωριστών «παρών» πολιτικών προσώπων με σημαντικό αποτύπωμα, ή εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, δεξιά και αριστερά, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο διαμοιρασμός των ιματίων που έχουν απομείνει από το παλιό ΠΑΣΟΚ;

Τέτοιου τύπου ερωτήσεις θα είναι καλό να έχουν απαντήσει οι ψηφοφόροι, με οποιονδήποτε τρόπο, στις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝ.ΑΛ. Κι αν μετά την απάντηση τους έχουν λόγο να φτάσουν ως την κάλπη, τότε να είναι σίγουροι ότι το κόμμα έχει μπροστά τους καλύτερες μέρες.