Ντιμπέιτ: Έβγαλε προοδευτική κυβέρνηση
Μακριά από μας διάθεση για σπέκουλα, όμως αν μπορεί να εξαχθεί ένα ουσιώδες συμπέρασμα από την τηλεμαχία της 10ης Μαΐου, πέραν των τετριμμένων περί αναπαραγωγής των κομματικών προγραμμάτων, την προσοχή των αρχηγών να μην υποπέσουν σε σφάλμα, το «κανείς δεν βγήκε σοφότερος» κλπ., αυτό αφορά στην πραγματική απεικόνιση της προγραμματικής σύγκλισης ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Με αφετηρία, βέβαια, την κοινή διάθεση περί ξεκαθαρίσματος της υπόθεσης των παρακολουθήσεων και την απόδοση ποινικών ευθυνών στο σκάνδαλο, πως «κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή», όπως είπε εύγλωττα ο ίδιος ο Ν. Ανδρουλάκης.
Αυτό που έσπευσαν ασμένως να περιγράψουν τα κυβερνητικά ΜΜΕ είναι πως για ακόμα μια φορά οι προσκλήσεις του Αλέξη Τσίπρα προς τα προοδευτικά κόμματα για συμπόρευση και δημιουργία συνεργατικής κυβέρνησης εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις, έπεσαν στο κενό. Και εστίασαν στα ευφυολογήματα του γ.γ. του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα για «μούφα προοδευτική κυβέρνηση» και «ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνη ο κ. Τσίπρας» (με αφορμή την πρόταση στήριξης από το ΚΚΕ στην κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ) για να στηρίξουν τη «γραμμή» τους και όχι τόσο στα όσα είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Γιατί με το «καλημέρα» και τη θέση του ότι πρέπει να σταματήσει το Δημόσιο να είναι τόπος επαγγελματικής αποκατάστασης κομματικών στελεχών, «έφτιαξε χημεία» με τον Αλ. Τσίπρα, ο οποίος συμφώνησε απόλυτα μαζί του να σταματήσουν οι «διορισμοί κομματικών παιδιών» υπενθυμίζοντας παράλληλα την παράνομη μετάταξη ως «κομματικό ρουσφέτι» του μοιραίου σταθμάρχη στην τραγωδία των Τεμπών.
Από τις τοποθετήσεις των προέδρων ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ προέκυψαν συγκλίσεις τόσο στο πρόγραμμα για τη δημόσια Υγεία, το ρόλο της ΔΕΗ στην ενέργεια (με τον κ. Ανδρουλάκη να θεωρεί πως η εταιρεία μπορεί να έχει κοινωνικό πρόσημο και με τη σημερινή μετοχική σύνθεση της) αλλά και το κοινωνικό κράτος και κυρίως στη στήριξη των νέων στα πρώτα τους βήματα.
«Σεισμός» για το «να πάνε φυλακή»
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, η παρουσία του οποίου είχε εκ των προτέρων ενδιαφέρον καθώς δεν ήταν παρών ως αρχηγός στη βουλή που ολοκλήρωσε τον κύκλο της, ήταν και η έκπληξη της τηλεμαχίας. Αντίστοιχες της βαριάς προφοράς του και οι «ξερές» απαντήσεις του, που όμως έδειξαν σταθερότητα και σαφήνεια θέσεων. Τόσο στην οικονομία, την ενέργεια και το περιβάλλον όσο και για την εξωτερική πολιτική και τη στάση μας έναντι της Τουρκίας οι τοποθετήσεις του ήταν στιβαρές. Και με αφορμή την ερώτηση για τον Ερντογάν και τους «μη φιλικούς πρωθυπουργούς ξένων κρατών», αν αποφεύγει να τους συναντά όπως έγινε και με τον κ. Μητσοτάκη, η απάντηση του ήταν αποστομωτική, υπενθυμίζοντας αφενός το περιστατικό της «πρότασης για συνάντηση» από τη μεριά του πρωθυπουργού αφετέρου ότι ως ευρωβουλευτής έχει συναντηθεί με πολλούς πρωθυπουργούς και κυβερνητικά στελέχη πολλών χωρών, ανάμεσα τους και της Τουρκίας.
Και όταν η συζήτηση περιστράφηκε στις υποκλοπές, Τσίπρας και Ανδρουλάκης προκάλεσαν δυσφορία στον Κ. Μητσοτάκη. «Δεν περίμενα σήμερα τον κ. Μητσοτάκη…. Έχω αγωνιστεί για τη χώρα μας στην ευρωβουλή, γνωρίζω πως δεν αποτελώ κίνδυνο για τη Δημοκρατία, αλλά είμαι κίνδυνος για τη ΝΔ! Για αυτό και με παρακολουθούσαν ενόψει των εσωκομματικών εκλογών… Αυτό που είπε δεν μου φτάνει -αναφερόμενος στην αποστροφή Μητσοτάκη «δεν είναι εθνικός κίνδυνος»-. Στόχος μου είναι να αναλάβουν τις ποινικές ευθύνες τους και πάνε φυλακή όσοι το διέπραξαν».
Από την πλευρά του ο Αλ. Τσίπρας είπε πως «αισθάνομαι λίγο αμήχανα να κάθομαι ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης, στον κύριο Μητσοτάκη που παρακολουθούσε τον κύριο Ανδρουλάκη. Και ερωτάται ο πρωθυπουργός σήμερα και λέει ότι “οι εξηγήσεις που έδωσα δεν ήταν επαρκείς”. Ας δώσει σήμερα κάποιες εξηγήσεις. Υπήρξε εθνικός λόγος που παρακολουθούνταν ο κύριος Ανδρουλάκης; Ποιος ήταν αυτός; Πώς εγώ θα συνεργαστώ μαζί του αύριο αν είναι πράγματι κατάσκοπος, εθνικά επικίνδυνος; Για ποιο λόγο παρακολουθούνταν ο αρχηγός του στρατεύματος; Αδιανόητα πράγματα τη στιγμή που το Ευρωκοινοβούλιο λέει ότι ενορχηστρωτής ήταν ο ίδιος πρωθυπουργός».
Τσίπρας και Ανδρουλάκης μίλησαν για «παρακράτος» απέναντι σε έναν πρωθυπουργό, που παρά την προσπάθεια να αποπνεύσει σιγουριά και νηφαλιότητα, φαινόταν από μακριά το πόσο πολιτικά απομονωμένος είναι.
