Ο Καραμανλής πέταξε το γάντι στον Μητσοτάκη
Τάραξε τα νερά της πολιτικής ζωής η μακροσκελής δήλωση Καραμανλή-απάντηση στο άρθρο του Κώστα Σημίτη περί «εθνικής επιτυχίας» για τη συμφωνία του Ελσίνκι, της συμφωνίας που ουσιαστικά «έβαλε από την πίσω πόρτα» στο Αιγαίο τους Τούρκους και αναπτέρωσε τις μαξιμαλιστικές διαθέσεις τους.
Ο πρωθυπουργός της περιόδου 2004-2009 σήκωσε το γάντι που πέταξε ο προκάτοχος του, καθώς στο άρθρο του-προαναγγελία του νέου βιβλίου του- στα ΝΕΑ είχε σημειώσει ότι κατά την παράδοση-παραλαβή στο Μαξίμου ο Καραμανλής δεν δέχθηκε ενημέρωση στα ελληνοτουρκικά «αναφέροντας ότι στα θέματα αυτά έχει διαφορετικές απόψεις και δεν χρειάζεται πληροφόρηση». Παράλληλα ο Κώστας Καραμανλής πέταξε με τη σειρά του το γάντι στον σημερινό πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ενόψει της δύσκολης συνέχεια και γενικά και ειδικά στα ελληνοτουρκικά, το υπουργικό συμβούλιο και το επιτελείο του οποίου έχει άρωμα «εκσυγχρονισμού». Και η δημόσια ζωή του τόπου αποκτά πλέον διαφορετικό ενδιαφέρον…
Αναβιώνει η κόντρα των hardliners με τους υποστηρικτές της Χάγης
Στη δήλωση του ο Κ. Καραμανλής απαντά σημείο σημείο στα όσα έθιξε ο κ. Σημίτης, ο οποίος εγκάλεσε τον διάδοχο του και την κυβέρνηση του ότι δεν αξιοποίησε την «επιτυχία» του Ελσίνκι, δεν συνεχίστηκε η συνεργασία με τις ευρωπαϊκές αρχές στην άσκηση πίεσης προς την Τουρκία και ότι «αν και είχε τη δυνατότητα, δεν πρόβαλε την ένσταση για την έλλειψη ανταπόκρισης της Τουρκίας στον όρο που είχε τεθεί στο Ελσίνκι και αφορούσε την ύπαρξη διαφορών σχετικά με την έκταση της τουρκικής υφαλοκρηπίδας».
Αφού διαψεύδει επί της ουσίας τη συζήτηση των δυο πολιτικών, παρουσία Μολυβιάτη, για τα εθνικά θέματα, ο κ. Καραμανλής γράφει: η δήθεν «επιτυχημένη» στρατηγική του Ελσίνκι οδηγούσε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, την ελληνική κυριαρχία νησιών και βραχονησίδων, στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης! Από τα Ίμια μέχρι το Ελσίνκι, η κυβέρνηση Σημίτη ζητούσε ουσιαστικά από ΗΠΑ και Ευρωπαίους εταίρους να ωθήσουν την Τουρκία να προσφύγει στη Χάγη εναντίον μας για τα Ίμια και τις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες». Και στη συνέχεια, ο πρώην πρωθυπουργός επαναφέρει και τη συμφωνία της Μαδρίτης, συμπληρωματική αυτής του Ελσίνκι, με την οποία αναγνωριζόταν ότι η Τουρκία, με ελληνική σφραγίδα-υπογραφή Σημίτη, είχε ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο. Για να καταλήξει, ότι «στο άρθρο του κ. Σημίτη αναφέρεται ότι διαφορά μας προς επίλυση με την Τουρκία δεν είναι μόνον η υφαλοκρηπίδα, αλλά και τα χωρικά μας ύδατα! Από πότε; Και μας εγκαλεί ότι τάχα δεν αξιοποιήσαμε το Ελσίνκι, για να «επιλύσουμε» και αυτό το ζήτημα! Φαίνεται, γι αυτό η κυβέρνηση Σημίτη διαπραγματευόταν με την Τουρκία αποκλειστικά το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ.!».
Επί της ουσίας, και σε μια κρίσιμη καμπή για τα ελληνοτουρκικά στο πλαίσιο των διερευνητικών που έχουν επανεργοποιηθεί επί Κ. Μητσοτάκη, ένας ακόμα πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μετά τον Αντώνη Σαμαρά, κρούει τον κώδωνα προς τον σημερινό πρωθυπουργό σχετικά με το αν πρέπει να πάει και κυρίως με ποια ατζέντα η χώρα στη Χάγη.
Οι «φρουροί» του Σημίτη σε κυβέρνηση ΝΔ
Και ο Μητσοτάκης; Με ποιον είναι στην κόντρα Καραμανλή-Σημίτη; Με τον προερχόμενο από την ίδια παράταξη πρώην πρωθυπουργό ή με τον άλλον… πρώην πρωθυπουργό που όπως έχει παραδεχθεί ο ίδιος μοιράζονται αρκετές κοινές απόψεις αλλά και χαίρει της εκτίμησης του. Άλλωστε, αυτό αποδεικνύεται και εν τοις πράγμασι, με αρκετούς ανθρώπους που εμπιστεύτηκε την περίοδο της διακυβέρνησης του ο Κ. Σημίτης να πλαισιώνουν σήμερα τον κ. Μητσοτάκη, ως υπουργοί ή ως συνεργάτες του.
Η πρώτη αναφορά παραπέμπει σε Πόντιο Πιλάτο… Κάπως έτσι τοποθετήθηκε η κα. Πελώνη όταν της ζητήθηκε σχόλιο επί του θέματος. «Οι θέσεις της Ελλάδας εκφράζονται από τον πρωθυπουργό, μόνο αντικείμενο συζήτησης με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα και οι θαλάσσιες ζώνες”. Με τις «θαλάσσιες ζώνες» μπορείς να κάνεις μεγάλο παιχνίδι. Θαλάσσιες ζώνες είναι και τα 12 ν.μ. που είπε ο Καραμανλής και η… κόκκινη γραμμή των 6 ν.μ. που είπε ο Γεραπετρίτης.
Η ουσία είναι πως με την πιο ηχηρή παρέμβαση του από το 2009, ο πρώην πρωθυπουργός, υπερασπιζόμενος την εξωτερική πολιτική που εφάρμοσε, δημιουργεί νέα δεδομένα στη «δεξιά πολυκατοικία» με τις συζητήσεις και τους σχηματισμούς που είναι σε εξέλιξη.
