Προκλητικός και θλιβερός: Το «ξέπλυμα» Μητσοτάκη στη φράου Άνγκελα

Την υστεροφημία της απερχόμενης Γερμανίδας καγκελαρίου σε μια χώρα που στην κυριολεξία βασανίστηκε από την πολιτική και τις αποφάσεις της Άνγκελα Μέρκελ φρόντισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε πλήρη αναντιστοιχία με το κοινό αίσθημα, αποχαιρετώντάς την ως «φίλη» και «με σεβασμό».

Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν βρήκαν ούτε μια λέξη για την προκλητική στήριξη της στον Ερντογάν, αλλά και για το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων, στα 16 χρόνια της παντοδυναμίας της στη Γερμανία.

Η επίσκεψη-οπερέτα (κωμικό μελόδραμα – μελοδραμάτιο, όπως αποδίδεται στα ελληνικά) της Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα εξελίχθηκε χειρότερα κι απ’ ότι προβλεπόταν όταν αυτή κλείστηκε! Αφενός η απερχόμενη «σιδηρά Κυρία» της Γερμανίας και της Ευρώπης την τελευταία δεκαπενταετία δεν βρήκε επί της ουσίας το θάρρος να ζητήσει μια συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, από τους χιλιάδες ανέργους και από τους χιλιάδες εργαζόμενους που είδαν να ανατρέπεται η ζωή τους χωρίς να φέρουν ευθύνη, πέραν από το γνωστό «πίεσα πολύ την ελληνική κοινωνία γιατί απαίτησα πολλά».

Δεν σεβάστηκε τη μνήμη των αυτοχείρων λόγω απόγνωσης και τις οικογένειες τους, δεν αποκάλυψε την ανθρώπινη πλευρά της και δεν έδειξε μεγαλοψυχία προς ένα ολόκληρο έθνος αλλά «κρύφτηκε» πίσω από στιλιζαρισμένες διατυπώσεις και μεγαλοστομίες για την «ευελιξία του Συμφώνου Σταθερότητας» και για «το Ταμείο Ανάκαμψης που βρήκε τις σωστές λύσεις».

Δεν αναφέρθηκε στο γεγονός ότι με ευθύνη δική της, του Σόιμπλε και των υπολοίπων στελεχών της, ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. απώλεσε μέρος της εθνικής και της δημοσιονομικής κυριαρχίας του, το χρηματοπιστωτικό σύστημα κατέρρευσε, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα καταστράφηκε, η δημόσια περιουσία δεσμεύτηκε.

Αντίθετα, στις κοινές δηλώσεις με τον κ. Μητσοτάκη πρόβαλλε την συνέπεια της στη δέσμευση ότι η Ελλάδα θα παρέμενε μέλος της Ε.Ε. «Εγώ πάντα ήμουν υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ» λες κι αυτό συνέβη με δικές της ενέργειες και όχι με τις θυσίες των Ελλήνων. Και για όλα φταίει… το ευρώ!

«Πράγματι οι ελληνογερμανικές σχέσεις ήταν αρκετά “ζωντανές”, οι δυσκολίες ήταν δεδομένες όταν επρόκειτο για την σταθερότητα του ευρώ. Εγώ προσωπικά είχα απόλυτη επίγνωση για την υπερβολική επιβάρυνση, την πρόκληση για τους ανθρώπους στην Ελλάδα (…) καταφέραμε στο τέλος να βρούμε κοινή πορεία, έναν κοινό βηματισμό, ώστε να παραμείνει η Ελλάδα μέλος της Ευρωζώνης» είπε το κάποτε «κορίτσι του Κόλ από την ανατολική πλευρά»…

Και βέβαια, η απερχόμενη καγκελάριος δεν είχε να πει τίποτα για το πως μπορεί να διορθωθεί αυτή η κατάσταση, αν αυτή η «υπερβολική πίεση» που άσκησε ως ισχυρός παράγοντας προς τον ασθενέστερο, δηλαδή την ελληνική κοινωνία, πως μπορεί να διορθωθεί και να χαλαρώσει στο μέλλον, ιδίως από τη στιγμή που αποδείχθηκε ότι δεν αποδίδει, κοιτώντας απλά την εκτόξευση του δημόσιου χρέους στα 350 δις σήμερα σε σχέση με τα 200 δις. στην αρχή της κρίσης. Έτσι κι αλλιώς, αυτά πλέον είναι προβλήματα άλλων.

Μητσοτάκης: Φταίνε οι λαϊκιστές…

Θλιβερότερος της φιλοξενούμενης του ήταν ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος εκθείασε τη Γερμανίδα καγκελάριο που «υπήρξε η φωνή της λογικής και της σταθερότητας» και με καθοριστική παρέμβασή «όταν αρνήθηκε τον εξοστρακισμό της Ελλάδας από την Ευρώπη», ξεχνώντας τον ιταμό τρόπο που φέρθηκε στον Γιώργο Παπανδρέου, τα «κόλπα» στον Αντώνη Σαμαρά και τον εκβιασμό στον Αλέξη Τσίπρα.

Για τον Έλληνα πρωθυπουργό, αυτό που βίωσε, βιώνει και θα συνεχίσει να ζει η πατρίδα μας, οφείλεται στο ότι «Ευρώπη και Ελλάδα δοκιμάστηκαν από λάθος αποφάσεις που επέστρεψαν εναντίον τους μεταμφιεσμένες με λαϊκισμό και δημαγωγία»! Η επίσκεψη Μέρκελ για τον πρωθυπουργό ήταν μια ευκαιρία όχι για να αποκατασταθεί η ιστορική αδικία σε βάρος της χώρας μας, αλλά για μικροπολιτική, να χαιρετισθεί η «φωνή της λογικής και της συνέπειας» του Βερολίνου σε βάρος των λαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ, με το επιμύθιο του «ευτυχώς ούτε η φτηνή λιτότητα, ούτε τα φτηνά εθνικά συνθήματα άντεξαν. Η κοινοτική αλληλεγγύη και ο αληθινός πατριωτισμός βγήκαν στο τέλος νικητής».

Αλλά κι εκεί που προσπάθησε να μετατοπίσει το ενδιαφέρον των δηλώσεων, στις ευρωτουρκικές σχέσεις και στο «μάζεμα» Ερντογάν, ο Κ. Μητσοτάκης έπεσε σε… τοίχο.  Η φράουΜέρκελ θύμισε τους Τούρκους που ζουν και δραστηριοποιούνται στη Γερμανία, μίλησες για την ανάγκη «Ευρώπη και Τουρκία να ενισχύσουν τις θέσεις τους σε πλαίσιο κανόνων» και στο τέλος τόνισε την ανάγκη υποστήριξης της Άγκυρας που φιλοξενεί 3,5 εκατομμύρια μετανάστες…

Αυτό που έχει, ωστόσο, μεγαλύτερη σημασία τη δεδομένη στιγμή είναι ότι οι σχέσεις του Κ. Μητσοτάκη με τον διάδοχο της Μέρκελ, Όλαφ Σόλτς, είναι σε αχαρτογράφητα νερά, και δεν κρύβεται ότι το Μαξίμου αγωνιά για το που θα θέλει να στρίψει τη βάρκα ο νέος καγκελάριος.