Το Ε.Σ.Υ. και το ΕΓΩ
Όπου “Ε.Σ.Υ.” το Εθνικό Σύστημα Υγείας και ο καθείς από εμάς και “ΕΓΩ” ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ένα χρόνο τώρα το ΕΣΥ με υπεράνθρωπες προσπάθειες γιατρών και νοσηλευτών επιχειρεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που έχει διαμορφώσει και στη χωρα μας η φονική πανδημία του Covid-19.
Από την άλλη ο πρωθυπουργός μας, ο οποίος το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι το ΕΓΩ του και όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται να μας αδειάσει τη γωνιά αν δεν ολοκληρώσει την αποστολή του ή αν προτιμάτε τις “δουλειές” που έχει αναλάβει.
Πήρε ένα χρόνο στον “ΕΓΩ”παθή πρωθυπουργό να αντιληφθεί ότι τα περιοριστικά μέτρα στη κίνηση των πολιτών δεν αποτελούν μοναδική συνταγή αναχαίτισης του κορονοϊού, κωφεύοντας στις εισηγήσεις και στις προτάσεις ειδικών και κομμάτων (μαζικά τέστ κ.α). Ωστόσο ένα χρόνο τώρα, μέσα σε συνθήκες καραντίνας του λαού προώθησε κρίσιμες επιλογές που θίγουν τα συμφέροντα της χώρας και τα δικαιώματα των πολιτών.
Μοναδική έγνοια του ΕΓΩ η εξυπηρέτηση των συμφερόντων που τον έσπρωξαν στην εξουσία. Η τελευταία σύμβαση του Ελληνικού Δημοσίου με την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός αποτελεί ίσως το πιο τρανταχτό παράδειγμα για το πως αντιλαμβάνεται το ΕΓΩ το μέλλον της χώρας.
Παράλληλα και στο εθνικό επίπεδο και ενώ αύριο γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση οι εξελίξεις που δρομολογούνται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό αλλά και για το ευρύτερο ρόλο της χώρας μας στην περιοχή, παρά τα εξοπλιστικά προγράμματα ενίσχυσης της αποτρεπτικης ισχύος της χώρας, αποτελούν στάχτη στα μάτια της κοινής γνώμης και μόνο ασφάλεια δεν εμπνέουν για το αύριο.
Το ΕΓΩ πάντως προχωρεί ακάθεκτο καθώς λειτουργεί σε συνθήκες πλήρους προστασίας με βάση τα “ευαγγέλια” που του ψάλλουν τα media, αφού άλλοτε ως “Μωυσής” και άλλοτε ως “Ιησούς” σώζει το ποίμνιο από την “αμαρτωλή” Αριστερά που ψάχνει αφορμές για να ξεσηκώσει το λαο απέναντι “στα ιερά και τα όσια” της φυλής.
Και για να γυρίσουμε στο “Ε.Σ.Υ” δηλαδή το “εμείς”, πορευόμαστε σε μια εμπόλεμη ζώνη όπου πρωθυπουργός και συμφέροντα από τη μία και υγειονομική κρίση απ΄την άλλη, θέτουν σε δοκιμασία τη ζωή και το μέλλον μας σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Αυταρχισμός, καταστολη και αντιλαϊκές πολιτικές θέτουν όλους προ των ευθυνών μας. Γιατί αν η ατομικη ευθύνη αποτελεί ένα από τα σλόγκαν της κυβέρνησης για την αποτροπή της πανδημίας, πλέον είναι επιταγή για τον καθένα μας απέναντι στην ίδια την κυβέρνηση και την “οικογένεια” που κυβερνά τον τόπο.
