Το φάντασμά του συνεχίζει να πλανάται πάνω από τις ΠΛΑΤΕΙΕΣ μας
«Σκατά εδώ, σκατά εκεί, σκατά κι ο κόσμος όλος
κι απ’ τα πολλά πια τα σκατά μου πιάστηκε κι ο κώλος.
Έρχεται ο ένας ο σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
σαν φύγει όμως βλέπουμε πως αποσκατωθήκαμε».
Ένα φάντασμα πλανιόταν πάνω απ το γραφείο μου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, το νοιωθα λες και με… ειρωνευότανε, να μου σκιάζει κάθε λέξη και νεολογισμό για να σπάσει μαζί μου πλάκα. Την δεκαετία του ΄80 ο Σερ Φυντανίδης μου εμπιστεύτηκε το τρίστηλο χρονογράφημα -ευθυμογράφημα, αμέσως μετά το σαλόνι της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, το οποίο υπέγραφα 25χρόνιά κάθε μέρα: Εδώ Ράδιο “Ε”.
Μιας και το φερε η κουβέντα τις τελευταίες μέρες για τον Ευριπίδη και τον Αριστοφάνη, ο τύπος που σου λεγα, το φάντασμα του δηλαδή – με το οποίο μ έβαλε ο διευθυντής μου, 25 χρονών παιδί, να αναμετρηθώ και, εκ των πραγμάτων να συγκρίνομαι μαζί του καθημερινά και να τρώω την σκόνη του – θεωρήθηκε ως ο «Νέος Αριστοφάνης». Ο Παλαμάς τον αποκαλούσε «γόητα ποιητήν». Χαμένος ήμουνα από τα αποδυτήρια…
Είναι ο εθνικός μας ποιητής Γιώργος Σουρής, ο σημαντικότερος σατιρικός συγγραφέας της νεότερης Ελλάδας, ο οποίος είχε προταθεί το 1906 και για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στις 2 Απριλίου 1883 εξέδωσε τον Ρωμηό, μια εβδομαδιαία έμμετρη τετρασέλιδη σατιρική εφημερίδα, την οποία έγραφε εξ’ ολοκλήρου. «Νονός» του τίτλου ήταν ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης. Ο Σουρής διέκοψε την έκδοση της εφημερίδας τον Αύγουστο, για να δώσει τις εξετάσεις του στο πανεπιστήμιο. Απορρίφθηκε, όμως, στη μετρική «μετά πολλών επαίνων», όπως έλεγε ο ίδιος, από τον καθηγητή Σεμιτέλο, τον οποίο έκανε αργότερα πασίγνωστο στο Πανελλήνιο με τους σατιρικούς του στίχους που στόχευαν στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις…
Τον Ιούνιο του 1884 ξανάβγαλε τον Ρωμηό και τον συνέχισε χωρίς διακοπή έως το 1918, λίγο πριν τον θάνατό του. Έφυγε από τη ζωή 26 Αυγούστου 1919, σκορπώντας λύπη στον ελληνικό λαό που λάτρεψε τη γραφή του. Για 36 χρόνια και οκτώ μήνες κυκλοφορούσε κάθε Σάββατο την εφημερίδα του, συμπληρώνοντας συνολικά 1444 τεύχη, κάτι που τον έκανε εξαιρετικά δημοφιλή. Η σάτιρα του που έσπαγε κόκκαλα παραμένει επίκαιρη στις μέρες μας και το φάντασμά του συνεχίζει να πλανάται πάνω απ τις Πλατείες μας… Γράφει στην “Πλατεία” του:
«Ποιος είδε κράτος λιγοστό, σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς, νά `χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα;
Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Νά `χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου και παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Θέλει ακόμα κι αυτό είναι ωραίο να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια που `χει στο `να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή».
