Το Σχιστό μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο
Το μάθατε ότι το Σχιστό μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο;
Όχι.
Και γιατί να το μάθετε άλλωστε…
Το Πετσασμένα ΜΜΕ αποκρύπτουν ότι δεν θέλουν να πάρει ευρεία έκταση. Γιατί τότε θα υπάρξουν αντιδράσεις. Έτσι έχουμε μία απόλυτα ελεγχόμενη ειδησεογραφία, κατά πως θέλουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά και οι χορηγοί του.
Ο καλός συνάδελφος, Δημήτρης Στριλάκος, έγραψε χαρακτηριστικά:
«Μας περνάνε για… τίποτα λεβεντομαλάκες;
Γελάω. Πικρά μεν, αλλά γελάω.
Αργά τη νύχτα και στα κρυφά, πέρασαν οι υπουργοί την τροπολογία που μετατρέπει το Σχιστό… σε σκουπιδότοπο!
– «Έλα μωρέ, βουνό είναι το Σχιστό;», σκέφτηκαν οι αρμόδιοι υπουργοί. Και κάπως έτσι αποφασίστηκε στις βουνοπλαγιές του να φτιαχτεί η μονάδα που θα επεξεργάζεται… 320.000 τόνους σκουπιδιών της υπόλοιπης Αττικής.
– «Γιατί πάλι χωματερές, χαβούζες και εργοστάσια απορριμμάτων στο πολύπαθο Σχιστό;», ίσως αναρωτηθεί κάποιος….
Παιδιά, μην ακούω… αφελείς μαλακίες! Είμαι σε ηλικία που δεν τις αντέχω.
Στο Σχιστό «ακουμπάνε» το Πέραμα, η Δραπετσώνα, το Κερατσίνι, η Νίκαια, ο Κορυδαλλός. Είναι η… πίσω, η κρυμμένη αυλή της Αττικής.
Εκεί ζούνε οικογένειες που κάποτε εξωραίσανε τη φτώχεια τους με τραγούδια, με πικρούς στίχους, με αυτά τα ρεμπέτικα που κλαίνε ακόμα, από κάπου μακριά…
Χορεύανε ωραία το ζειμπέκικο οι βασανισμένοι άνθρωποι σε αυτές τις γειτονιές. Γιατί και το ζειμπέκικο «η σωματική έκφραση της ήττας είναι. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το δεν τα βγάζω πέρα. Το κακό που βλέπεις να έρχεται», όπως γράφει ο Χαριτόπουλος.
Κάποια στιγμή νομίσαμε ότι αυτό το «κάθε πέτρα και καυμός», ήταν παρελθόν. Ότι «στη Δραπετσώνα δεν έχουμε ζωή», ήταν μόνο στίχος τραγουδιού. Αλλά δεν ήταν…
Και, δηλαδή, που θέλατε να πάνε τα σκουπίδια της Αττικής; Στον Υμηττό ή στο Πεντελικό; Κάτω από τον Υμηττό είναι ο Χολαργός, ο Παπάγος, η Αγία Παρασκευή και οι εστέτ της Βουλιαγμένης. Και κάτω από το Πεντελικό, ρωτήσατε πόσο… έχει το τετραγωνικό στην Πεντέλη;
Γι’ αυτό και έρχονται στο Σχιστό προς «επεξεργασία» οι 350.000 τόνοι σκουπιδιών της Αττικής, μάγκες μου. Είναι γραμμένο κάπου στο DNA του τόπου, ότι αξίζει μόνο για πικρά τραγούδια. Και ότι το βουνό του είναι «δευτεράντζα»…
– Το ίδιο έγινε από το 1950 έως το 1991, με τη χαβούζα στο ίδιο βουνό…
– Το ίδιο γίνεται από το 1992 ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, με τον σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων στο Σχιστό, όπου συγκεντρώνονται τα σκουπίδια 18 δήμων πριν μεταφερθούν στη Φυλή.
– Το ίδιο γινόταν από το 1979 έως το 1999, όταν τεράστιες ποσότητες φωσφογύψου με αυξημένη ποσότητα φυσικής ραδιενέργειας μεταφέρονταν από το εργοστάσιο Λιπασμάτων Δραπετσώνας, για να ριχτούν ανεξέλεγκτα στο ίδιο βουνό.
Είναι προφανές ότι μας έχουν για… «λεβεντομαλάκες», όλους εμάς της «πίσω αυλής»!
Και αυτή η «θεώρηση» ξεκίνησε από παλιά. Από τότε που Μανιάτες, Κρητικοί, νησιώτες, Μικρασιάτες και Πόντιοι πρόσφυγες, άρχισαν να στεγάζουν τα μικρά τους όνειρα σε παράγκες από τσίγκο και ελενίτ.
Εγώ βλέπω και δύο πράγματα ακόμα:
– Πρώτον, βλέπω χρήμα! Τα μεγάλα έργα διαχείρισης απορριμμάτων, συσπειρώνουν μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους της χώρας, με εξειδικευμένες εταιρείες του κλάδου.
Η Μυτιληναίος, η Motor Oil της οικογένειας Βαρδινογιάννη, η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή του ομίλου Περιστέρη, η Ηλέκτωρ της ολλανδικής Reggeborgh Invest και των εφοπλιστών Μπάκου – Καϋμενάκη, η Ιντρακάτ συμφερόντων Κόκκαλη – Κούτρα, η Αβαξ της οικογένειας Ιωάννου, είναι από τις εταιρείες που ενδιαφέρονται για τα σκουπίδια στο Σχιστό.
Και το δεύτερο που βλέπω είναι πιο… προσωπικό, πιο δικό μου:
Βλέπω ένα βουνό που χάνεται και δεν μου αρέσει καθόλου…
Γράφω σήμερα για το Σχιστό, σαν φόρο τιμής σε παιδικά χρόνια που ποτέ δεν θα ξανάρθουν, σαν φόρο τιμής στις ψευδαισθήσεις ελευθερίας που ακόμα μπορούν να χαρίσουν οι πλαγιές του, σαν φόρο τιμής στις τόσες και τόσες φορές που έχω ανέβει εκεί με τα σκυλιά μου…
Γράφω για το Σχιστό, γιατί εκεί καταφεύγω όταν θέλω να μείνω λίγο μόνος μου.
Και γράφω, γιατί είμαι πολύ θυμωμένος…».
